عاشورا منشأ يك سلسله حوادث مهم خطير تاريخي شد، به طوري كه نفوس قدسيه را به سرزمين كربلا جلب كرد و عظمت آن و عظمت ثواب زيارت آن ائمه ي دين را برانگيخت، تا روز عاشورا هر كجا بودند خود را به مشهد حسين مي رسانيدند، و حتي هم اكنون طبق روايات متواتره، حضرت ولي عصر امام زمان «عجل الله تعالي فرجه الشريف» هر شب و روز عاشورا و هر زيارت مخصوص بلكه هر شب جمعه در مقابل قبر


جدش حسين «عليه السلام» در كربلا حاضر مي شود و زيارت مي خواند.

علماء و بزرگان و شيعيان و دوستان به پيروي از منويات ائمه ي اطهار در هر شب و روز عاشورا به هر نحو ميسر باشد خود را به كربلا مي رسانند تا شب را آنجا بيتوته كنند و روز را زيارت نمايند و ثواب شهيد دريابند.

روز عاشورا روزي است كه يك صداي محزون خفي در دلهاي دلباختگان طنين انداز مي شود، و مانند زبور عسل افراد و اجبال و عشاير و قبايل و طبقات مختلف را به حركت مي آورد، در حالي كه همه سر در جيب مصيبت زدگي فروبرده، و با اشك ريزان و دل سوزان و قلبهاي بريان به سوي مزار حسين بن علي «عليه السلام» حركت مي كنند، و اين پيش بيني را جدش پيغمبر اكرم «صلي الله عليه و آله و سلم» فرموده بود كه گفت:

ان لقتل الحسين حرارة في قلوب المؤمنين لا تبرد أبدا.

براي شهادت حسين در دلهاي دوستانش يك حرارت و محبتي است كه هرگز سرد و خاموش و منطقي نشود.

و حضرت امام رضا «عليه السلام» وصف خود و خاندان خود را فراموده مي گويد:

ان يوم الحسين أقرح جفوننا و أسبل دموعنا و أذل عزيزنا.

به درستي كه روز حسين از شدت گريه زخم مي شود پلك چشم ما، و جاري مي گردد سيل اشك ما، و ذليل مي شود نزد ما آنچه عزيز است.

بدون شك زائر با معرفت روز عاشورا در حرم مطهر حسين «عليه السلام» به چشم خود مي بيند آن حقيقتي را كه موجب اين عظمت گرديده، و مشاهده مي كند سيدالشهداء «عليه السلام» كه بر سرير فرمانفرمائي نشسته و آسمانها و زمين و عناصر، همه در اختيار او است، كه اگر اشاره كند آسمانها از هم پاشيده مي گردد و زمين شكافته مي شود و كوهها از هم پراكنده مي گردند.


زائر حسين روز عاشورا در كربلا مي بيند به چشم سر كه چگونه مشتي بي پا و سر، با حسين ستم كردند؛ و با مشاهده ي اين حال، دل مي سوزد و اشك مي ريزد، و مشمول دعاي امام صادق «عليه السلام» مي شود.