شيخ جعفر شوشتري در «خصايص الحسينيه» مي نويسد:

ان المبيت عند الحسين في هذه الليلة أفضل من الجهاد.

بيتوته كردن يك شب در كنار قبر ابي عبدالله الحسين، افضل از جهاد است. چه جهاد؟

اولا: ممكن است مقرون به شهادت نشود و يك شب خواب نزد قبر حسين ثواب شهادت دارد قطعا.

ثانيا: شهادت براي مجاهد يك بار رخ مي دهد، در حالي كه خوابنده كنار قبر حسين ممكن است چندين شب عاشورا بلكه هر شب عاشورا اين فوز عظيم را دريابد و براي هر شب ثواب شهيد در نامه ي عمل او بنويسند.


آيا كدام عمل و ثواب و چه منزلت و مقام از اين بالاتر مي شود كه بتواند اين فضيلت و اجر جزيل و ثواب عميم را دريابد؟

ياللعجب كه مرداني فداكار بدنشان را مقابل شمشيرها و نيزه ها در آن آفتاب سوزان با جگر تشنه قرار دادند، و عاشقان دلباخته از خود گذشتگي شگفت آميزي بروز دادند، و زائر قبر حسين كه شب عاشورا در مجاورت قبر او بخوابد ثواب آن شهيد مجاهد فداكار را دارد.

در كتاب «خرايج» از حضرت امام محمد باقر «عليه السلام» روايت نموده اند كه: اصحاب حسين عاشق دلباخته و فداكار بودند كه مس آهن و تيزي و برندگي و سوزندگي شمشير و نيزه در بدن آنها اثري نسبت به عشق و علاقه و محبت آنها نداشت، آنها عاشق مظاهر جمال الهي و طالب ملاقات آفريدگار خود بودند كه از زن و فرزند، جاه و مال و مقام دست شستند، و همان طور كه زنان مصر دست خود را دست ديدار جمال يوسف كه مظهر قدرت جمال الهي بوده، بريدند و متوجه نشدند و گفتند: حاشا و كلا كه اين غلام بشر باشد.

«قطعن أيديهن و قلن حاشا لله ما هذا بشرا».

اصحاب حسين هم كه زبده ي اهل عالم در صفا و مردانگي و آزادگي و فداكاري بودند، از قبول شمشير و نيزه و تير و سنگ بر بدن خود متأثر نمي شدند و مي گفتند: كاش هزار جان داشتيم فداي حسين مي كرديم، و كشته مي شديم، و باز زنده مي شديم؛ چنانچه آنها در برابر حملات دشمن، لباس را هم از تن بيرون كردند و مقابل دشمن ايستادند و به جان و دل، تير و نيزه را مي خريدند تا مولاي آنها به سلامت دو ركعت نماز براي رضاي خدا بگزارد و اساس دين را پايدار نمايد.