عمر بن سعد پس از شهادت حسين، به يكي دو نفر برخورد كه در خيام بودند، يكي عقبة بن سمعان غلام رباب دختر امرؤالقيس زن حسين بن علي، و غلام ديگري به نام مرقع بن ثمامه ي اسدي؛ عمر خواست آنها را بكشد، اولي گفت: من مملوك بودم مرا معاف بدار، عمر گفت: به شرطي كه فوري فرار كنيد به طرف ربذه برويد. مي نويسند: تنها كساني كه از اصحاب حسين «عليه السلام» نجات يافتند، اين دو غلام بودند كه تبعيد به ربذه شدند. ربذه تبعيدگاه ابوذر غفاري است و بدترين جاي بد آب و هوا است.

و ديگري مرقع بن ثمامه ي اسدي بود كه دست به تيراندازي كرد، خواستند او را بگيرند، كساني قبيله اش او را از دست دشمن ربودند تا پس از مرگ يزيد و كشته شدن


عبيدالله، در ربذه بسر مي برد و آنگاه به كوفه آمد. [1] .

آنگاه عمر بن سعد جمعي را براي حفاظت خيام زنان مأمور كرد كه آنها را حفظ كنند، كسي فرار نكند و خارج نشود تا صبح كه به كوفه حركت نمايند.

دو نفر در كربلا از قتل نجات يافتند: اول علي بن الحسين سجاد كه مريض بود، ديگر عمران بن الحسين كه چهار ساله بود. [2] .