«السلام علي يزيد بن ثبيت القيسي، السلام علي عبدالله بن يزيد ابن ثبيت القيسي» (زيارت ناحيه)

يزيد بصري از شيعيان و اصحاب ابي الاسود بود، در طايفه ي خود مردي گرامي و شريف بود.

طبري نوشته: ماريه دختر منقذ عبدي، اظهار تشيع مي كرد و خانه ي او محل اجتماع شيعيان و ألفت و أنس آنها با هم بود، و چون خبر حركت امام حسين «عليه السلام»

به آنها رسيد، يزيد بن ثبيت در مقام خروج بر آمد و ده پسر داشت گفت: كدام يك با من خواهيد بود؟ پسر او عبدالله و عبيدالله داوطلب شدند، سپس به رفقاي خود كه در آن خانه تجمع مي كردند گفت: من تصميم بر خروج كرده ام كيست با من بيايد؟ آنها گفتند: ما از كسان پسر زياد (كه در آن موقع حاكم بصره بود) مي ترسيم، او گفت: به خدا قسم اگر تمام زمينها سنگلاخ گردد بر من آسان است. اين بگفت و با دو پسرش بيرون شد، عامر و غلام او و سيف بن مالك و ادهم بن اميه با او همراه شدند و راه هاي بي آب و علف را پيمودند تا در ابطح مكه به حسين پيوستند، آنجا ترحيب و تشويق شد و حسين او را دعاي خير كرد، و ملازم ركاب بود تا زمين كربلا، پسرانش در حمله ي نخستين كشته شدند و خودش مبارزه نمود تا شهيد شد. [1] .