«السلام علي القتيل ابن القتيل عبدالله بن مسلم بن عقيل بن أبي طالب لعن الله قاتله عمرو بن صبيح الصدائي أو صيدائي»

عبدالله فرزند مسلم بن عقيل بود، مادرش رقيه دختر اميرالمؤمنين، و مادر رقيه صهباء ثعلبيه است كه از اسيران يمامه براي علي «عليه السلام» آوردند.

فرزند مسلم همراه امام حسين «عليه السلام» از مدينه حركت كرد و روز عاشورا به ميدان شتافت و بر آن قوم دغا حمله كرد و مي گفت:



اليوم ألقي مسلما و هو أبي

و عصبة بادوا علي دين النبي



اين جوان هاشمي با شجاعت بي نظيري بر لشكر ابن زياد حمله كرد، و در سه حمله 98 (نود و هشت) نفر را كشت.

عمرو بن صبيح الصدائي او را به تيري از پاي درآورد.


حميد بن مسلم گويد: عبدالله به طرف عمرو بن صبيح حمله كرد، عمرو تيري به پيشاني او نشانه گرفت، عبدالله دست خود را آورد كه دفاع كند، دستش با تير به پيشاني دوخته شد. خواست تير را بيرون كشد نتوانست، عمرو تير ديگري رها كرد و بر دل آن جوان نشست و به خاك افتاد.

به نقل ابومخنف و مدايني و ابوالفرج: شهادت عبدالله بن مسلم پس از علي اكبر «عليه السلام» بود. [1] .