«السلام علي عبدالله و عبدالرحمن بن عروة بن حراق الغفاريين» (زيارت ناحيه)

اين دو برادر از اشراف و شجاعان كوفه و از اعيان آن شهر بودند، جد آنها حراق از اصحاب اميرالمؤمنين «عليه السلام» و از كساني بود كه در جنگ هاي جمل و صفين و نهروان ملتزم ركاب آن حضرت بوده، و اين دو برادر در كربلا خدمت امام حسين «عليه السلام» آمدند.

ابومخنف مي نويسد:

چون اصحاب حسين «عليه السلام» ديدند لشكر ابن زياد، زياد شده اند و اين عده ي كم قادر بر جلوگيري از تجاوز آنها نيستند، بر آن شدند كه تسليم نشوند و شجاعانه جنگ كنند تا كشته شوند. عبدالله و عبدالرحمن پسران عروه غفاريان خدمت حضرت حسين «عليه السلام» رسيدند عرض كردند: دشمن ما را احاطه كرده، اجازه فرما دفاع كنيم و برابر


چشم تو كشته شويم. امام فرمود: آفرين بر شما باد، برويد به ميدان.

دو برادر با هم رفته مشغول جنگ شدند، يكي رجز مي خواند و شمشير مي زد، ديگري رجز او را تكميل مي كرد و او را با شمشير زدن كمك مي داد و مي گفت:



قد علمت حقا بنوغفار

و خندف بعد بني نزار



لنضر بن معشر الفجار

بكل عضب صارم بتار



يا قوم ذودوا عن بني الأطهار

بالمشرفي و القنا الخطار



سروي گويد: عبدالله در حمله ي نخستين كشته شد، و عبدالرحمن در مبارزه شهيد گرديد، ولي اصح اقوال اين است كه هر دو در مبارزه شهيد شدند. [1] .