«السلام علي عبدالله بن أميرالمؤمنين مبلي البلاء و المنادي بالولاء في عرصة كربلا المضروب مقبلا و مدبرا، لعن الله قاتله هاني بن ثبيت الحضرمي»

عبدالله، دومين برادر عباس قمر بني هاشم است، مادرش ام البنين و تولدش هشت سال پس از اباالفضل بود (سال 34 هجري). شش سال با پدرش اميرالمؤمنين، 16 سال با برادرش امام حسن، 25 سال با امام حسين زندگي كرد، و در كربلا جوان 25 ساله بود كه شهيد شد.

عبدالله با دو برادر ديگر قبل از اباالفضل شهيد شدند، عبدالله به امر برادرش عباس به ميدان شتافت و رجز مي خواند:



أنا ابن ذي النجدة و الافضال

ذاك علي الخير في الأفعال



سيف رسول الله ذو النكال

في كل يوم ظاهر الأهوال



مي گفت:


من پسر كسي هستم كه صاحب فضايل بزرگواري است، آن كس علي بن ابي طالب است كه در كردار بهترين مردم است، او دست پيغمبر و شمشير رسول الله است كه به وسيله ي او از دشمن انتقام كشيد و ذوالفقار او هر روز موجب بيم و هول دشمنان مي گرديد.

عبدالله در ميدان به ضرب شمشير در دل سپاه دشمن پيش رفت تا هاني بن ثبيت حضرمي بر او حمله برد و ضربتي بر سر مبارك اين جوان تربيت شده ي مهد ولايت بزد و او را شهيد كرد.

عبدالله بن جعفر:



ان تنكروني فأنا ابن حيدره

ضرغام آجام و ليث قسوره



علي الأعادي مثل ريح صرصره

خواجه هر دو جهان جد من است



جد ديگر ولي ذوالمنن است



پدر محترم محتشمم

نور بينائي زهرا حسن است



اين شهنشاه گرانمايه حسين

هادي راه حق و عم من است



نايب ذوالمنن است اندر دين

آن كه امروز امام زمن است



طاير قدسم و عم پدرم

شه طيار مرصع بدن است



حاصل عمر شما اهل نفاق

طاعت و پيروي اهرمن است



زود رفتن به سقر كار شماست

جان ربودن ز بدن كار من است