شوذب فرزند عبدالله همداني شاكري از رؤساي شيعه بود و در شمار شجعان اعيان كوفه نام برده شده، از روات حديث و حافظين معروف كوفه است.

صاحب «حدائق» نوشته: شوذب بلندگوي شيعيان بود، ميان آنها مي نشست و از اميرالمؤمنين اخبار و احاديث فراوان نقل مي كرد، به او بسيار علاقه و محبت داشتند.

ابومخنف مي نويسد: شوذب با غلامش عابس از كوفه به مكه رفتند و حامل نامه ي مسلم بن عقيل بودند، و در التزام ركاب حضرت سيدالشهداء به كربلا آمدند.

چون جنگ در گرفت، شروع به جنگ كرد، گروهي را كشت سپس عابس را


صدا كرد مدتي با او راجع به جنگ و ياري پسر پيغمبر «صلي الله عليه و آله و سلم» صحبت كرد. عابس بسيار شجاع بود، شوذب را تشجيع كرد و به هم در جنگ كمك مي ذذكردند، تشويق و ترغيب مي نمود حماسه مي كردند، رجز مي خواندند و مي جنگيدند.

شوذب چون شير خشمناكي بار ديگر به دشمن حمله كرد و كشت، و مرد و مركب روي هم ريخت تا كشته شد. [1] .