«هفهاف» از دليران بصره و از بزرگان آن سرزمين به شمار بود و در زمره ي ياران نام دار علي عليه السلام قرار داشت. در جهادهاي سه گانه ي آن حضرت، شركت داشته و دلاوري ها نشان داده بود و از سرداران ياران اميرالمؤمنين به شمار مي رفت. در جهاد صفين، از طرف علي به فرماندهي عشيره ي ازد بصره منصوب شده بود. پس از شهادت علي، يار باوفاي حسن و فدايي غم خوار حسين بود و در دوستي آنان پاي دار و ثابت قدم. هفهاف، در بصره شنيد كه حسين عليه السلام از مكه بيرون شده و رهسپار عراق گرديده است. از بصره بيرون شد و به سوي كوي شهادت دويدن گرفت.

وقتي به زمين كربلا رسيد كه حماسه شهادت پايان يافته و كار از كار گذشته و حسين كشته شده بود. هفهاف به درون سپاه يزيد رفت و پرسيد: خبر چيست و حسين كجاست؟! پرسيدند: تو كيستي؟

گفت: من هفهاف راسبي هستم و از بصره به ياري حسين آمده ام.

گفتند: اين خيمه گاه حسين است كه لشكر بدان هجوم كرده، تاراج مي كنند! و اينان دختران رسولند، كه به اسارت، گرفته شده اند!

هفهاف كه اين خبر شوم را شنيد و از شهادت پيشواي شهيدان و تاراج خرگاهش و اسارت بانوان حرم، آگهي يافت. شمشير از نيام كشيد و بر لشكر يزيد بتاخت و به جنگ پرداخت. جمعي از آن مردم را به دوزخ فرستاد و يك تنه به نبرد ادامه داد. زخم بسياري برداشت و سراپا آغشته به خون گرديد. دورش را گرفتند و شهيدش ساختند.