نامش عمار، پدرش ابوسلامه، نيايش عبدالله، نسبش دالاني. دالانيان، تيره اي از همدان بودند. امير كوفه، نخيله را لشگرگاه قرار داده بود، سربازان در آن جا جمع مي شدند و سپس براي كشتن حسين گسيل مي شدند. خود امير نيز، مقر خود را در نخيله، قرار داده بود.

عمار، به عنوان سربازي يزيد به نخيله رفت و تصميم گرفت كه امير كوفه را بكشد و به دوزخش فرستد. ولي هر چه بيشتر كوشيد، كمتر به هدف نزديك شد.

امير، حصاري از پاسداران و نگهبانان، بر گرد خود كشيده بود و كسي بدو دسترسي نداشت. عمار كه از اين كار نوميد شد، براي شهادت به سوي كربلا شتافت و در زير پرچم حسين قرار گرفت. روز شهادت، در زمره ي مدافعان حمله ي نخستين سپاه كوفه بود. آن قدر بكوشيد، تلاش كرد، جان بازي كرد، تا شهيد گرديد. اگر از آن هدف نوميد شد، بدين هدف برسيد.

عمار، سوابقي درخشان دارد و از مجاهدان بزرگ به شمار است، در جهادهاي سه گانه ي اميرالمؤمنين: جمل، صفين، نهروان، شركت داشته، فداكاري كرده، داد مردانگي داده، دليري ها از خود نشان داده است. زندگي عمار از علي آغاز شد و به حسين انجام گرديد. حياتش با علي بود، شهادتش با حسين.

چه سعادتي، چه شهادتي؛ حيات سعادت، ممات سعادت.