عبدالرحمان، شاهد روز غدير بود و شهيد روز عاشورا، وي از قوم خزرج است و از انصار به شمار مي رود. افتخار صحابي بودن رسول خدا را داراست و شاگرد مكتب علي است. قرآن را از علي عليه السلام آموخته و در آن مكتب مقدس پرورش يافته و بهره اندوخته است. روزي كه علي عليه السلام در رحبه ي كوفه بود و مردمي بسيار، در حضورش بودند، حاضران را سوگند داد: هر كس روز غديرخم، حاضر بوده، و آن چه رسول خدا، در آن روز اعلام داشته، شنيده است، گواهي دهد. بيش از ده تن برخاستند و يكايك، شهادت دادند. عبدالرحمان يك تن از آن ها بود.

آنان چنين گواهي دادند: ما در آن روز، از رسول خدا شنيديم كه فرمود:

«خداي عزوجل، ولي من است و من ولي مؤمنانم، و هر كه را كه من ولي اويم، علي ولي اوست». پس چنين فرمود: «بار پروردگارا! دوست بدار، كسي كه علي را دوست مي دارد و دشمن بدار، كسي كه علي را دشمن مي دارد و ياري كن، كسي كه علي را ياري مي كند».

عبدالرحمان، در خدمت حسين، از مكه، بيرون شد و سوي كوي شهادت رهسپار گرديد و در ركاب حسين جهاد كرد و در پيش گاه او شهادت يافت. شاهد بود و شهيد گرديد.

وي در زمره ي مدافعان، در برابر حمله ي نخستين سپاه يزيد بود. در دفاع بكوشيد و سخت پاي داري و جان بازي كرد تا شهيد شد.

آغاز زندگي اين مرد بزرگ از خدا بود و انجام آن هم به سوي خدا بود. در جواني با رسول بود. در ميان سالي با علي و حسن بود، در پيري با حسين عليه السلام.

با دست رسول خدا به اسلام داخل شد و با ولي خدا داخل بهشت گرديد.