شهيد، شهيد است، خواه سياه باشد، خواه سپيد؛ خواه ترك باشد، خواه فارس؛ خواه عرب باشد، خواه عجم. شهيدان، همگي يك گروهند و از يك نژاد. گوناگوني نژاد مليت را، در كوي شهيدان، راهي نيست و آن كه در بزم شهادت جاي دارد، انسان است. انسان، انسان است و از نژاد و قوميت، برتر و بالاتر است.

نژادهاي بشري، همگي رنگين هستند، يكي سياه است و يكي سفيد، يكي زرد است و يكي سرخ، ولي انسان رنگ ندارد و در هر نژاد و ملتي، انساني يافت مي شود. هر كس از هر نژادي باشد، مي تواند انسان شود و رنگ شهادت پذيرد، ولي رنگ شهادت، رنگ خون نيست، و هر به خون خفته اي، شهيد نتواند بود.

رنگ شهادت، رنگ مهر است، رنگ عشق است، رنگ فداكاري در راه خداست. رنگ از خواسته ي خود، چشم پوشيدن و براي خواست خدا كوشيدن است.

شهادت كده ي كربلا، بزم گاه عشق است و همه گونه شهيد دارد. جوان دارد، پير دارد، خردسال دارد، شيرخوار دارد. چنان چه سياه دارد، سپيد دارد، عرب دارد، عجم دارد. ترك دارد، پارس دارد، همگي يكي هستند، دوگانگي و دوگونگي در ميان آن ها نيست.