پس از عبور از منزل تكريت، حاملان سر امام (ع) به منزل «مشهد النقطه» رسيدند؛ سر مقدس امام (ع) را بر روي سنگيني قرار دادند و قطره اي خون بر آن ريخت. هر ساله روز عاشورا از آن سنگ خون مي جوشيد تا اينكه عبدالملك بن مروان دستور داد آن سنگ را به جاي نامعلومي منتقل كردند. [1] .

[1] مقرم، مقتل الحسين، ص 346، قرار بود نيروهاي عبيدالله اهل بيت امام (ع) را به موصول ببرند و شهر را نيز زينت کرده بودند، اما چون مردم پي بردند که سرهاي بر نيزه‏ي متعلق به چه کساني است خود را براي نبرد با مأموران اموي آماده کردند، دستگاه حکومتي دچار بيم و خوف گرديد و براي سران قافله پيغام فرستاد که اهل موصول به ورود شما راضي نيستند، لذا در مشهد النقطه که در يک فرسنگي موصل بود اقامت کردند و برايشان آذوقه ارسال شد، مقتل ابومخنف، ص 114،معالي السبطين، ج 2، ص 129.