وداع آخر امام (ع) با اهالي حرم وحي بويژه زينب كبري، ماجرايي عرشي و تصويري ملكوتي است كه نه انديشه ي قدرت درك آن را دارد و نه قلم استقامت تحريرش را. تلافي نگاه حسين در نگاه زينب (س) سر مستتر، و سنگيني و تلخي آن صعب مستعصب است كه به غير از زينب (س) و حسين (ع) هيچ جاني توان حملش را ندارد. هنگام صبر نبود پس امام (ع) خطاب به زنان و دختران حرم نبوت فرمود:


خود را براي سختيها آماده كنيد، آگاه باشيد كه خداوند حافظ و حمايت كننده ي شماست، و بزودي شما را از شر دشمنان نجات خواهد داد و عاقبت شما به خير خواهد رسيد و دشمنان


شما به بلاها گرفتار شوند، و در مقابل رنجها و مصايبي كه تحمل مي كنيد خداوند شما را از انواع نعمتها و كرامتها بهره مند خواهد ساخت. پس شكوه نكنيد و سخني بر زبان نياوريد كه از قدر و ارزش شما بكاهد. [1] .

آنگاه پيراهن كهنه اي خواست تا كسي در آن طمع نكند، پس آن پيراهن را چاك زد و بر تن كرد تا غارتگران بني اميه از آن صرف نظر كنند. [2] .