آنگاه ديگران نيز شروع به تيراندازي كردند.

باران تير، بسياري از ياران امام (ع) را مجروح كرد، [1] و پنجاه نفر به فيض شهادت نايل آمدند. [2] باران تير مي باريد و هر لحظه بزرگمردي از تبار عرش در خون مي غلتيد و امام در


حالي كه از شهادت ياوران خود غمگين بود دست بر محاسن خود گذاشت و فرمود: خشم خدا بر يهود آنگاه سخت شد كه براي او فرزند گرفتند، و غضب خداوندي بر نصاري سخت شد آنگاه كه خدا را سومين سه (ضلع سوم مثلث) قرار دادند، و خشم خداوند آنگاه بر مجوس سخت شد كه بندگي آفتاب و ماه را گزيدند، و همچنين غضب الهي بر [اين] قومي كه به كشتن فرزند دختر پيامبر اتفاق كرده اند سخت شده است. به خدا سوگند! آرزويشان را بر دلهايشان مي نهم تا آغشته به خون خويش خداوند را ملاقات كنم. [3] كمي دورتر زينب و زنان حرم امام (ع) در كنار خيمه ها ديدگان نگران و دلهاي پردرد و مظطربشان را به آوردگاه دوخته بودند تا شاهد نابترين حماسه ي عالم آفرينش در صحنه ي كربلا باشند.