حضور سعيد بن عاص با نيروهاي ويژه ي امنيتي در مكه [1] خطر ترور و دستگيري، و يا نبرد با نيروهاي بني اميه در ايام مقدس حج، از مواردي نبود كه امام (ع) از كنار آنها بگذرد. با گذشت نزديك به چهار ماه از حضور امام حسين در مكه، حاكميت بني اميه تصميم گرفته بود كه حسين بن علي را به عنوان تنها بر جاي مانده از سنت و تربيت و تعليم ناب رسول خدا (ص) از پيش روي مسلمانان بردارد، تا آخرين سنگر توحيد و يكتاپرستي و اسلام اصيل محمد (ص) فتح شده باشد. پس بايستي عملي انجام مي شد كه از يك سو قداست حرم امن الهي شكسته نمي گرديد و در موسم حج كه كنگره ي بزرگ اسلامي و نماد وحدت و يكپارچگي امت بود خوني بر زمين ريخته نمي شد، از طرف ديگر مبارزه با طاغوت بني اميه دچار وقفه نمي گرديد، و از جانبي ديگر احترام به آرا و انديشه ها و درخواستهاي مردمي كه امام (ع) را به سوي خود خوانده، و با محكمترين بيعتها سوگند همراهي و مجاهدت در راه خدا ياد كرده بودند حفظ مي شد؛ لذا هنگامي كه مسلم بن عقيل گزارش روشني از ثابت قدم بودن مردم عراق فرستاده و مكه نيز هيچ حريم امني به حساب نمي آمد، راهي جز ادامه ي هجرت به سوي كوفه پيش روي امام (ع) باقي نمانده بود.