فردا روز با فرمان عبيدالله مردم در مسجد اجتماع كردند، و او با تهديد و ارعاب به مردم گفت: حكومت سرزمين شما به من سپرده شد تا از اموال عمومي و محرومان و مظلومان شما


حمايت كنم و آنان را كه در اطاعت حكومت باشند چون پدري مهربان مهرورزي كنم، و آگاه باشيد كه شمشير خود را بر سر نافرمانان شما خواهم كشيد، از خشم و غضب من هراسناك باشيد و بدانيد كه به گفتار بسنده نخواهم كرد و مرد عمل هستم. وي افزود باورم اين است كه اين مشكل و دعوت مسلم و بيعت مردم با او جز با برخورد محكم و قاطع از ميان نخواهد رفت و آگاه باشيد كه بي گناه را به جاي مجرم و حاضران را به كيفر غايبين مجازات خواهم كرد، و شما را به جايگاهتان باز خواهم گرداند. [1] سخن مرا به آن مرد بني هاشم [مسلم بن عقيل] برسانيد تا از خشم من خود را دور كند. [2] عبيدالله سياست مشتهاي آهنين را پيش گرفت و فضاي رعب آوري را در كوفه پديد آورد. دستور بازداشت و قتل عام بزرگان كوفه را صادر كرد، و مأموران و عرفاء [3] تحت فشار قرار گرفتند تا ضمن گزارش دقيق و لحظه لحظه ي امكانات شهر، نسبت به شناسايي مخالفان حاكميت بني اميه و كساني كه به شهر وارد مي شوند اقدام كنند، و همچنين دستور داد هر كدام از جاسوسان كه در فرمان او نباشند و گزارشهاي مناسبي ارائه نكنند، از پرداخت مستمري از بيت المال محروم يا تبعيد گردند، و يا اينكه به دار آويخته شوند و اموالشان مصادره گردد. [4] .