گويند: درباره ي وفاداري همسران امام حسين (ع) نقل شده است كه همسرش، عاتكه، دختر زيد بن عمرو بن نفيل براي آن حضرت نوحه سرايي مي كرد و با تمام وجودش در رثاي آن حضرت گفته است: وا حسينا! من حسين را فراموش نمي كنم؛


نيزه هاي دشمن او را نشانه رفتند؛

او را كشته در كربلا ترك گفتند؛

پس از او باران كربلا را سيراب مگرداند. [1] .

اين از يك سو، ولي از سوي ديگر اين ابيات - با اندكي اختلاف - به رباب همسر امام (ع) نسبت داده شده است. او در شام، پس از آنكه سر حسين (ع) را گرفت، آن را بوسيد و در دامن گذاشت و آن مرثيه را براي او خواند. [2] .