شيخ مفيد به نقل از ابوهياج، عبدالله بن عامر گويد: «پس از رسيدن خبر شهادت حسين (ع) به مدينه، اسماء دختر عقيل به همراه گروهي از زنان بيرون آمد تا به قبر رسول خدا (ص) رسيد. به قبر پناه برد و در كنارش فرياد برآورد. آن گاه رو به مهاجران و انصار كرد و مي گفت:

در روز حساب كه به جز سخن راست شنيده نمي شود چه خواهيد گفت آن گاه كه پيامبر به شما بگويد:

خاندانم را ياري نكرديد يا از آنان غايب بوديد، و حال آنكه حق در نزد ولي امر فراهم آمده بود؛

او را تسليم دست ستمكاران كرديد و امروزه هيچ يك از شما به وسيله او در نزد خدا شفاعت نمي شود؛ در بامداد طف كه آن مرگها فرارسيد كسي نبود كه از آن دفاع كند.

گويد: هيچ گاه به اندازه ي آن روز زن و مرد گريان نديده بوديم». [1] .