مدينه ي منوره به خاطر خبر قتل امام ابا عبدالله الحسين (ع) از هنگام شهادت آن حضرت تا رسيدن اهل بيت (ع) به آن شهر، چهار بار به شرح زير ضجه و ناله سر داد:

1. پس از بي تابي ام سلمه هنگامي كه خاك درون شيشه رنگ خون گرفت و پس از به خواب ديدن پيامبر (ص).

2. پس از رسيدن فرستاده ي ابن زياد و پخش رسمي خبر فاجعه آميز كربلا.

3. پس از آمدن دو فرستاده ي يزيد، كه حامل خبر يا سر امام حسين (ع) بودند، آن طور كه در برخي روايات آمده است.

4. پس از رسيدن اهل بيت حسين (ع) به مدينه و استقبال مردم با شيون و زاري از ايشان.

اما تفصيل مطلب اينكه ما درباره ي مرتبه ي اول (تبديل شدن محتواي شيشه به خون و ديدن ام سلمه پيامبر (ص) را در خواب و تأثر او) اندكي پيش از اين بحث كرديم و نياز به تكرار آن نيست. ولي بار چهارم (يعني ضجه ي مدينه پس از آمدن اهل بيت (ع) به آن شهر)


موضوعي است كه در مبحث آينده (بازگشت باقيمانده ي كاروان حسيني به مدينه) زير عنوان «وضعيت مدينه پس از آگاهي به شهادت امام (ع)» به آن خواهيم پرداخت.

اما در اين جا به دو مبحث باقيمانده يعني وضعيت مدينه پس از آمدن فرستاده ي ابن زياد و نيز پس از ورود سر شريف - به حسب برخي روايات - مي پردازيم.