بزرگان كاروان حسيني در انجام وظيفه ي خويش در اين مقطع مهم زماني و مكاني به پيروزي كامل رسيدند، به طوري كه بيم برپايي آشوب و فتنه و آشفتگي عمومي و بيرون رفتن سر رشته امور از دست يزيد، وي را به انديشه فرو برد تا با جديت تمام در پي يافتن راه حلي براي اين مشكل باشد. از اين رو به نعمان بن بشير فرمان داد تا كاروان پاك حسيني را آماده ي بازگشت به مدينه سازد، و ديديم كه از آن هنگام به بعد برخورد با اهل بيت رسول خدا (ص) صورت ديگري پيدا كرد.

استاد باقر شريف قرشي گويد: «خطبه ها سخن روز مجامع و مجالس شد و مانند گدازه، بر ضد آن دولت ستمگر مي جوشيد و حاكي از يك انفجار مردمي براي سرنگوشي دولت يزيد بود. مردم شام به پستي و خباثت ذات يزيد پي بردند. افكار عمومي بر ضد او تغيير كرد به طوري كه حتي در مجلس خودش با انتقاد روبرو شد و از نظر اجتماعي سقوط كرد و در نزد مردم بي ارج و منزلت گرديد». [1] .