كار به آنجا كشيد كه يزيد از روي ريا و به طور ساختگي، به ناچار در برابر مردم گريه كرد. ابن قتيبه مي نويسد: «يزيد آنقدر گريست كه نزديك بود جانش پر بكشد! و اهل شام با صداي بلند گريه كردند» [1] .

ابن قتيبه در اين روايات مبالغه كرده است و آنچه نوشته يا به قدرت نمايش يزيد باز مي گردد و يا اينكه ناشي از ميزان طرفداري راويان و نويسندگان از يزيد است، خداوند آنان را با او محشور گرداند!