بازگشت

پيروزي خون بر شمشير


جنگ و درگيري در كربلا روي داد، اما همه ي ماجرا پايان نيافت. آري، رهبر نهضت بر زمين افتاد و او را با لب تشنه سر بريدند و سر مباركش را بر نيزه كردند، اما نبرد پايان نيافت و هرگز نخواهد يافت.

خواستند به ظاهر حكم كنند و بگويند كه خليفه پيروز شده است؛ چرا نگويند؟ و حال آنكه رهبر كاروان كشته شد. زن و فرزندانش به اسارت در آمدند و آنها را همراه سرهاي شهيدان از شهري به شهر ديگر بردند، تا آنكه به پايتخت رسيدند و ساكنان شهر شادي مي كردند و تصورشان اين بود كه اين كار نشان پيروزي و ظفرمندي است!

آري، آنها مرتكب جنايتي شدند كه دلها را مشمئز مي كند و كارهايي كردند كه جگر را خون مي كند، اما يك چيز را از ياد بردند و آن سنت خداوندي بود كه بر هر چيزي چيره است!

آنان خواستند نور خدا را با دهان هايشان خاموش كنند، اما خداوند اين را نخواست: «يريدون أن يطفئوا نور الله بأفواههم و يأبي الله الا أن يتم نوره و لو كره الكافرون» [1] (آنها با دهان قصد خاموش كردن نور خداوند متعال را دارند، ولي خداوند نمي گذارد و نورش را كامل مي كند؛ اگر چه كافران كراهت داشته باشند). خداوند در جاي ديگر فرموده است: «يريدون ليطفئوا نور الله بأفواههم و الله متم نوره و لو كره الكافرون» [2] (آنها مي خواهند نور خدا را با دهان خاموش كنند ولي خداوند كامل كننده ي نور خويش است، هر چند كافران خويش نداشته باشند).

آنان درصدد بودند كه حجت خداوند را مغلوب سازند و حال آنكه خداوند متعال فرموده است: «كتب الله لاغلبن انا و رسلي انا الله قوي عزيز» [3] (خداوند مقرر داشته است كه من و رسولانم پيروز مي شويم. زيرا خداوند نيرومند و شكست ناپذير است).


آنان بر اين پندار بودند كه پيروزي تنها با شمار و نيرو است. اما اين سخن خداي بزرگ را فراموش كرده بودند: «كم من فئة قليلة غلبت فئة كثيرة باذن الله» [4] (چه بسيار گروه هاي كوچكي كه به اذن خداوند بر گروه هاي بزرگ پيروز گشتند).

از اين منطق به سنت ثابت الهي در نبرد حق و باطل مي رسيم و آن پيروزي حق بر باطل است. خون بر شمشير پيروز است، چرا كه خداوند مي فرمايد: «و لقد سبقت كلمتنا لعبادنا المرسلين، انهم لهم المنصورون، و ان جندنا لهم الغالبون» [5] (به طور مسلم فرمان ما درباره ي بندگاني كه آنها را به رسالت مي فرستيم، پيشتر صادر شده است، كه آنها ياري شدگانند و سپاه ما پيروزند؛ و فرمود: «فان حزب الله هم الغالبون» [6] (و مؤمناني كه انصار خدايند پيروزند).


پاورقي

[1] توبة (9)، آيه 32.

[2] صف (61)، آيه 8.

[3] مجادلة (58)، آيه 21.

[4] بقرة (2)، آيه‏ي 249.

[5] الصافات (37)، آيه 173 - 171.

[6] المائدة (5)، آيه‏ي 56.