درباره ي اينكه پس از شهادت امام حسين (ع) [1] نشانه هاي غير عادي چندي در طبيعت پديد آمد، روايت هاي متعددي نقل شده است؛ كه ما برخي از آنها را در اين جا نقل مي كنيم:

طبراني از ابن شهاب نقل مي كند كه گفت: روز قتل حسين (ع) هر سنگي را كه برمي داشتند زير آن خون بود. [2] .

زرندي مي گويد: ابوالشيخ در كتاب السنة از يزيد بن ابي زياد چنين نقل مي كند: من در سن پانزده سالگي شاهد قتل حسين (ع) بودم. به دنبال آن فرس (اسب) [3] در لشكرشان به خاكستر تبديل شد و به خاطر كشتن حسين (ع) آسمان سرخ رنگ گرديد؛ و خورشيد چنان كسوف كرد كه ستاره ها در نيمروز پيدا شدند و مردم گمان كردند كه

قيامت برپا شده است. هيچ سنگي را در شام برنمي داشتند مگر آنكه در زيرش خون تازه ديده مي شد. [4] .

محب الدين طبري مي گويد: از جعفر بن سليمان نقل شده است كه گفت: خاله ام ام سالم برايم نقل كرد و گفت: وقتي حسين (ع) كشته شد بر خانه ها و ديوارها، باراني خون مانند باريد؛ و شنيده ام كه در خراسان، شام و كوفه نيز همين اتفاق رخ داده است. اين خبر را ابن بنت منيع نقل كرده است. [5] .

[1] شايد پديد آمدن همين نشانه‏ها و تغييرات طبيعي در شام بود که منجر به دگرگون شدن اوضاع و زير و رو شدن معادلات بر ضد يزيد گرديد، چنانکه در مباحث آينده به آن خواهيم پرداخت.

[2] المعجم الکبير طبراني، ج 3، ص 120، ح 2835.

[3] در متن روايت چنين آمده است، ولي درست آن شايد «ورس» باشد. ورس گياهي است در بردارنده‏ي ماده‏اي سرخ رنگ که در رنگ‏آميزي لباسهاي حرير از آن استفاده مي‏شود. خاستگاه اين گياه سرزمين‏هاي اعراب، حبشه و هند است (ر. ک. المعجم الوسيط، واژه‏ي ورس).

[4] نظم درر السمطين، ص 220.

[5] ذخائر العقبي، ص 145؛ و به نقل از آن احقاق الحق، ج 11، ص 460؛ تاريخ الاسلام ذهبي، ج 2، ص 249.