بانوان هاشمي را با چنان وضعيت نابهنجاري به قصر بردند كه چشم روزگار مانندش را نديده و نخواهد ديد.


دختران پيامبر (ص) را اسيروار بر شترهاي بي جهاز نشاندند و در آن حال، گروهي سرها را پيشاپيش آنها حركت مي دادند!

شيخ مفيد مي نويسد: اهل و عيال حسين (ع) را نزد ابن زياد بردند. از آن جمله زينب، خواهر حسين (ع)، به طور ناشناس و با جامه هاي ژنده وارد شد. او رفت و در گوشه اي از قصر نشست و كنيزانش گرد او را گرفتند. ابن زياد گفت: آن كه با آن زنان در گوشه نشسته كيست؟ زينب پاسخ نداد و او براي بار دوم و سوم پرسش خود را تكرار كرد.

يكي از كنيزان پاسخ داد، او زينب، دختر فاطمه، دختر رسول خدا (ص) است. ابن زياد خطاب به او گفت: خداي را سپاس كه شما را رسوا كرد و كشت و افسانه ي شما را تكذيب كرد!

زينب (س) فرمود: خداي را سپاس كه ما را به وسيله ي پيامبرش محمد (ص) كرامت بخشيد و از پليدي پاك كرد. آن كسي كه رسوا مي شود فاسق است و كسي كه تكذيب مي گردد فاجر است و او كسي جز ما است. الحمدلله.

ابن زياد گفت: رفتار خدا را با خاندانت چگونه ديدي؟

فرمود: خداوند بر ايشان قتل را مقدر ساخت و آنان به آرامگاههايشان رفتند و خداوند تو و آنان را گرد خواهد آورد تا براي او دليل بياوريد و نزد او شكايت بريد.

ابن زياد به خشم آمد و برافروخته شد.

عمرو بن حريث [1] گفت: اي امير، او زني بيش نيست و سخن زنان قابل اعتماد نباشد و بر گفتارش نبايد او را نكوهش كرد!

آنگاه ابن زياد گفت: از كاري كه خداوند با خاندان سركش و نافرمان تو كرد، دلم خنك شد. [2] .

زينب گريست و فرمود: به جانم سوگند، بزرگسالم را كشتي، كسانم را نابود كردي، شاخه ام را بريدي، ريشه ام را برآوردي، اگر اين دلت را خنك مي كند، خنك دل باش.


عبيدالله گفت: او سجع گوي است، به خدا سوگند، پدرت هم سجع گو و شاعر بود.

فرمود: زن را به سجع گفتن چه كار! مرا فراغت سجع گويي نيست! ليكن اين سخني است كه از خاطري اندوهناك برمي خيزد. [3] .

در روايت ابن اعثم كوفي و سيد بن طاووس آمده است كه چون ابن زياد از حضرت زينب پرسيد: رفتار خداوند را با برادر و اهل بيت خويش چگونه ديدي؟ او پاسخ داد: جز زيبايي چيزي نديدم. خداوند كشته شدن را براي اين گروه مقدر ساخت؛ و آنان به آرامگاههاي خويش رفتند. به زودي خداوند تو را با آنان در يكجا جمع خواهد كرد و درباره ي شما داوري خواهد نمود. بنگر تا در آن روز پيروزي از آن كيست؟ اي پسر مرجانه مادر به عزايت بنشيند. [4] .