از نشانه هاي حكومت اموي - بلكه از نشانه هاي دوران حكومت جريان نفاق پس از سقيفه - اين بود كه برخي اهل كتاب از يهود و نصارا در نزد حكمرانان جريان نفاق، نقش مستشار را ايفا مي كردند. [1] .

خبري كه سبط ابن جوزي در كتاب تذكرة الخواص خويش نقل مي كند، از مصاديق اين حقيقت است: هشام بن محمد گفت: چون سر امام حسين (ع) را نزد ابن زياد گذاشتند كاهنش به او گفت: برخيز و پا روي دهان دشمنت بگذار. او چنين كرد و به زيد بن ارقم گفت: چگونه ديدي؟ گفت: به خدا سوگند، رسول خدا (ص) را ديدم در جايي كه تو پا گذاشتي، دهانش را گذاشته بود. [2] .