حضرت سيدالشهدا (ع) از همان آغاز با قرآن همدم بود. زيرا قرآن و عترت دو ثقل رسول خدا (ص) و دو يادگار وي در ميان امتش بودند. رسول خدا (ص) تصريح فرمود كه آن دو از يكديگر جدا نمي شوند تا آنكه در كنار حوض بر من وارد شوند. از اين رو تلاوت قرآن حسين (ع) در طول زندگي ترك نشد و پيوسته مردم را در سفر و حضر با آن تهذيب و ارشاد مي كرد. سرانجام در روز عاشورا در مقابل آن مردم قرار گرفت تا با آنان اتمام حجت كند و راه راست را نشانشان دهد.

فرزند رسول خدا (ع) همچنان به سوي هدف مقدسش در حركت بود، تا آنكه سرش را بر نيزه كردند؛ و او در همانجا نيز قرآن خواند. شايد در ميان مردم كسي باشد كه با نور قرآن هدايت گردد. اما آنچه دعوتگر هدايت با آن روبه رو شد، دركهاي كوتاه، قلبهاي مهر خورده و گوشهاي كر بود. «ختم الله علي قلوبهم و علي سمعهم و علي أبصارهم غشاوة».

اين امر براي دانايان اسرار الهي جاي شگفتي ندارد؛ زيرا خداي سبحان بنابر مصالحي كه خود بهتر مي داند، حضرت سيدالشهدا را مأموريت داد تا در آن شرايط سخت بر ضد گمراهي قيام كند؛ و سپس به پيامبرش سفارش كرد كه اين صفحه ي ويژه را براي فرزندش، حسين (ع) بخواند. بنابراين چاره اي جز تسليم در برابر رضاي پروردگار جهانيان نيست. «او درباره ي آنچه مي كند پرسيده نمي شود و آنان پرسيده مي شوند».

خداوند با اراده ي متعالي خويش خواست تا با اين نهضت مقدس نسلهاي حاضر و آينده را نسبت به گمراهي بني اميه و كساني كه دين را به بازيچه مي گيرند، آگاه كند. از اين رو


كارهايي انجام داد كه به وسيله ي آنها اركان شهادتي كه اساسنامه ي آن به وسيله ي خون پاك كساني كه در مقابل منكر ايستادند نوشته شد، استوار گرديد. در نتيجه ي اين امر به شگفتيهايي آميخته بود كه درك آن براي همگان آسان نيست. از آن جمله استشهاد سر مبارك امام (ع) به آيه هاي شريفه قرآن است. سخني كه از آن سر مبارك شنيده شد با همه ي كساني كه شهوت پرستي ديده ي حق بين آنها را كور كرده بود اتمام حجت كرد؛ و تأكيدي بود بر حقانيت دعوت آن حضرت كه هدفي جز خشنودي پروردگار عالميان نداشت. نيز وخامت عاقبت كساني را كه دست دشمني به روي ايشان بلند كردند، نمايان ساخت و امت اسلامي را نسبت به گمراهي سركشان آگاهي بخشيد.

ما از واقعيت قدرت الهي كه به سر مبارك حسين توانايي سخن بخشيد بنابر مصالحي ناآگاهيم. خداوند به درخت هم قدرت داد كه با موسي سخن بگويد، در حالي كه درخت با سري كه در راه اطاعت خداي سبحان بريده شد هرگز قابل قياس نيست!