سيد بن طاووس مي گويد: ابن سعد بقيه آن روز و روز دوم را تا زوال خورشيد در آنجا ماند. آنگاه همراه باقيمانده اهل و عيال حسين (ع) حركت كرد. زنان و امانتهاي رسول خدا (ص) را با سر و روي باز در ميان دشمنان بر شترهاي برهنه و بي جهاز سوار كرد و همانند اسيران ترك و روم به راه انداخت». [1] .

ابن عثم كوفي گويد: «مردم، حرم رسول خدا (ص) را همانند اسيران به حركت درآوردند». [2] .

طبري مي نويسد: «عمرسعد آن روز و فردايش را اقامت كرد. سپس به حميد بن بكير احمري فرمان داد كه مردم را براي رفتن به كوفه فرابخواند. دختران و خواهران حسين (ع) و كودكان همراهش را نيز با خود برد؛ و علي بن الحسين (ع) بيمار بود». [3] .

اما دينوري در اين باره گفتار نادري دارد و نقل مي كند كه ابن سعد زنان را در كجاوه هاي پوشيده برشتران سوار كرد! او مي نويسد: عمر سعد دو روز پس از قتل حسين (ع) در كربلا اقامت كرد. آنگاه فرمان حركت داد. سرها را بر نيزه كردند... و عمر سعد فرمان داد كه زنان، خواهران و دختران حسين (ع) را در كجاوه هاي پوشيده سوار كردند. ميان وفات رسول خدا (ص) و قتل حسين (ع) پنجاه سال فاصله بود.». [4] .