شيخ مفيد از سعد اسكاف [1] نقل مي كند كه گفت: امام باقر (ع) فرمود: قاتل يحيي بن زكريا زنازاده بود. قاتل حسين بن علي (ع) نيز زنازاده بود و آسمان سرخ نشد مگر براي آن دو.». [2] .

ابن سعد از علي بن مدرك از جدش اسود بن قيس نقل مي كند كه گفت: «افقهاي آسمان شش ماه پس از قتل حسين (ع) سرخ رنگ بود و اين سرخي همانند خون ديده مي شد. گويد: من اين را براي شريك نقل كردم، او از من پرسيد كه با اسود چه نسبتي دارم؟ گفتم او جد مادري من است. گفت: به خدا سوگند بدان كه سخن او راست بود. او امانت را بزرگ مي داشت و مهمان را احترام مي كرد». [3] .

نيز ابن سعد از محمد بن سيرين نقل مي كند كه گفت: «پيش از قتل حسين (ع) سرخي خورشيد در هنگام طلوع و غروب ديده نمي شد». [4] .

نيز از عمرو بن عاصم كلابي [5] نقل كرده است كه گفت: حديث كرد ما را خلاد - ملازم سمسم كه در بني جحدر سكونت داشت - و گفت: حديث كرد مرا مادرم و گفت: مدتي پس از قتل امام حسين (ع) خورشيد صبح و شام بر ديوار، سرخ رنگ مي تابيد و هر سنگي را كه برمي داشتند در زير آن خون مي ديدند». [6] .

ابن عساكر به نقل از علي بن مسهر گويد: «مادربزرگم براي من نقل كرد و گفت: من در روزگار حسين (ع) دختري جوان بودم؛ و مدت چند روز آسمان يك پارچه خون بود!». [7] .


ابن شهرآشوب به نقل از حماد گويد: آيا مي داني سرخي افق از چيست؟ سپس گفت: از روزي كه حسين كشته شد!». [8] .

اسود بن قيس گفت: چون حسين (ع) كشته شد يك سرخي از سوي مشرق برآمد و يك سرخي از سوي مغرب، و نزديك بود در وسط آسمان به هم برسند و اين واقعه، شش ماه ادامه داشت!». [9] .