فاضل برغاني گويد: گويي كه اين ملعونان مي خواستند پيكر شريف حضرت را چنان پامال سم اسبان كنند كه چيزي از آن باقي نماند؛ ولي شير آنها را از اين كار باز داشت. و گرنه پيش از آنها ده تن به فرمان عبيدالله بر سينه و پشت آن حضرت اسب تازانده بودند. اما در وهله ي دوم به آنان فرمان رسيد كه هيچ نشاني از پيكر شريف او نبايد باقي بماند. پس ميان آنان و پيكر شريف امام (ع) حايل شد. اين مطلب از سيد مرتضي نيز نقل شده است. [1] .