طـبـري بـه نـقـل از ابي مخنف مي نويسد: «سپس شمربن ذي الجوشن با ده تن از نيروهاي پـياده سپاه كوفه به سوي خيمه اي كه بار و بنه و خانواده حسين (ع) در آن بود رفت. امـام (ع) بـه طـرف شـمـر رفـت، امـا نـيـروهـاي پـيـاده مـيـان او و خـيـمـه گـاه حـايـل شـدنـد. حـضـرت فـرمـود: «واي بر شما، اگر دين نداريد و از روز رستاخيز نمي تـرسيد، در دنيايتان آزاده و با شرف باشيد. اراذل و اوباش [1] را از خيمه و خانواده ام باز داريد.

شمر گفت: «اي پسر فاطمه، اين خواسته ات را پذيرفتم.» [2] .

در اللهوف آمده است كه امام (ع) خطاب به آنان فرمود: «اي پيروان خاندان ابي سفيان، اگـر ديـنـي نداريد و از روز رستاخيز نيز نمي ترسيد، در دنيايتان آزاده باشيد؛ و اگر خود را عرب مي دانيد، به گذشتگان نگاه كنيد.»

ابـن صـبـاغ مـالكـي طـي نـقـلي گويد: «حسين (ع) به سختي به آنان حمله كرد و شمار بسياري از مردان و شجاعانشان كشت و به سلامت به خيمه گاه نزد خانواده اش بازگشت. بار ديگر نيز حمله كرد و به جاي خويش بازگشت. اما در اين نوبت شمر بن ذي الجوشن مـلعـون بـا چـنـديـن ديـگـر از پـهـلوانـان و افـراد شـجـاع، مـيـان او و حـرمـش حـايل شده، محاصره اش كردند. سپس گروهي از دشمن رفتند كه حرم و كودكان حسين را غارت كنند؛ كه حضرت فرياد زد: واي بر شما اي پيروان شيطان، نابخردان را از زنان و كودكان باز داريد، چرا كه اينان نجنگيده اند!


در ايـن هـنـگـام شـمـر فـريـاد زد: دسـت از آنـان بـرداريـد و بـه سـوي خود او (حسين (ع)) برويد. [3] .

مـدائنـي مي نويسد: شمر ملعون به خيمه گاه حسين حمله كرد و سپس به خيمه اش رفت تا آن را غـارت كـنـد. در ايـن هـنـگـام حـسين (ع) به او گفت: واي بر شما اگر دين نداريد در دنـيايتان آزاده باشيد؛ و بار و بنه ام ساعتي بعد براي شما مباح مي شود. گويد: شمر شرم كرد و برگشت.» [4] .