مامقاني گويد: «احمد بن حسن بن اميرالمؤمنين ـ كه مادرش امّ بشر بنت ابي مسعود انصاري اسـت ـ بـا مـادر و برادرش، قاسم، و دو خواهرش امّ الحسن و امّ الخير، همراه عمويش حسين (ع) بـه مـكـه و سـپـس بـه كـربـلا رفـت. او در ايـن هـنـگـام شـانـزده سال داشت. پس از نماز ظهر كه جنگ شدت گرفت، رجز خوانان به دشمن حمله كرد و به قـولي هـشـتـاد سـوار

را از دشـمـن بـه هـلاكـت رساند و خود مجروح گشت. شمار زيادي از نـيـروهـاي دشـمـن، او را مـحـاصـره كـرده، در مـيـدان نـبـرد بـه قتل رساندند. [1] .

[1] تـنـقـيـح المـقـال، ج 1، ص 103، شماره 588؛ ذخيرة الدارين، ص 165؛ ضياء العـينين، ص 303. ولي ما در کتابهاي أنساب به مردي به نام احمد، از اولاد امام حسن (ع)، دست نيافتيم.