مادر وي رقيه دختر امام أميرالمؤمنين (ع) بود، كه او خود دختر صهباء، ام حبيب دختر عباد بن ربيعة بن يحيي العبد بن علقمه تغلبيه است. گويند: وي را از اسيران يمامه و به قولي از اسيران عين التمر، براي اميرالمؤمنين خريدند؛ و او عمر أطرف و رقيه را براي آن حضرت به دنيا آورد. (ابصار العين، ص 89- 90؛ مقاتل الطالبيين، ص 98 تذكرة الخواص، ص 229)

به اعتفاد ابن اعثم كوفي و نيز خوارزمي، نخستين كس از خاندان عقيل كه به جنگ دشمن رفت، عبدالله بن مسلم بود كه اين رجز را مي خواند:

امروز پدرم مسلم و ديگر جواناني را كه جانشان را در راه دين پيامبر باختند ديدار مي كنم،

آنان مانند قومي كه به دروغ گويي معروفند نبودند، بلكه برگزيدگاني از خاندان هاشم، آن بزرگواران صاحب نسب بودند.


آنگاه حمله كرد و پس از كشتن شماري از سپاه دشمن خود نيز به فيض شهادت نايل آمد. [1] .

ابن شهرآشوب گويد: «او جنگيد و در سه حمله 98 تن از دشمن را به هلاكت رساند و سپس به دست عمرو بن صبيح صيداوي [2] و أسد بن مالك به شهادت رسيد». [3] .

بلاذري مي نويسد: «عمرو بن صبيح صيداوي، عبدالله بن مسلم بن عقيل را هدف تير قرار داد و سپس مردم او را محاصره كردند و به قتل رساندند و گفته مي شود كه رقاد جهني مي گفت: يكي از جوانان خاندان حسين را هدف تير قرار دادم و دستش را كه بر روي صورتش بود به صورتش دوختم و هنگامي كه خواستم تير را از صورتش بيرون آورم، آن قدر كشيدم كه پيكانش در آن باقي ماند». [4] .

سماوي گويد: «طبق گفته أبومخنف، مدايني و ابوالفرج، وي پس از علي بن الحسين به شهادت رسيد». [5] .

طبري گويد: «سپس عمرو بن صبيح صدائي، عبدالله بن مسلم را هدف تير قرار داد. او دست را بر روي صورت گذاشت و ديگر نتوانست دستانش را حركت دهد. سپس تير


ديگري به سويش افكند و قلبش را شكافت. آنگاه مردم، او را از همه سو محاصره كردند. [6] .