استاد قرشي گويد: «جوانان پاكباز خاندان عقيل براي جهاد شتاب مي ورزيدند و مرگ را ناچيز مي شمردند. امام (ع) با ديدن دلاوري و شتابشان در دفاع از وي مي فرمود: «خداوندا قاتل خاندان عقيل را بكش... اي خاندان عقيل شكيبا باشيد كه وعده گاه شما بهشت است.» امام سجاد (ع) به خاندان عقيل علاقه بسيار زيادي داشت و آنان را بر ديگر افراد خاندان جعفر مقدم مي داشت. وقتي در اين باره از ايشان پرسيدند، فرمود: من هرگاه روز همراهي شان با اباعبدالله را يادآور مي شوم، بر آنان رقت مي آورم.

نه تن از اين خاندان در راه دفاع از اباعبدالله (ع) در ميدان نبرد به شهادت رسيدند شاعر درباره آنان مي گويد: «با آه و ناله بر خاندان پيامبر گريه كن،

هفت تن از آنان از خاندان علي و نه تن از خاندان عقيل به شهادت رسيدند.»

(حياة الامام الحسين بن علي (ع)، ج 3، ص 249) و ر.ك: المعارف، ابن قتيبه ص 204، نفس المهموم، ص 321؛ جمهرة انساب العرب، ص 69.)

شايان توجه است كه سماوي زندگينامه هيچ يك از افراد خاندان عقيل را، به جز مسلم بن عقيل، محمد بن مسلم، عبدالله بن مسلم، محمد بن أبي سعيد بن عقيل، عبدالرحمن بن عقيل و جعفر بن عقيل در شمار ياران امام حسين (ع) نياورده است. (ر.ك: ابصار العين).

آن دسته از اعضاي خاندان عقيل كه به اعتقاد بيشتر مورخان در روز عاشورا همراه امام حسين (ع) به شهادت رسيدند، اشخاص زير بودند: