آيا علي اكبر فرزند هم داشت؟

مرحوم علوي به صراحت گفته است كه علي اكبر فرزندي از خود به جاي نگذاشت. او مي گويد: اين را چندين تن از بزرگان ما نقل كرده اند؛ [1] و حسام الدين در حدائق الورديه گفته است [2] كه او فرزند داشته است.

ما به نوبه ي خود قول دوم را قبول داريم و گواه آن، مطلبي است كه ابوحمزه ثمالي از امام صادق (ع) نقل مي كند كه حضرت به وي فرمود: «صورتت را بر قبر بگذار و بگو اي اباالحسن درود خدا بر تو باد!»

هر چند احتمال دارد كه كنيه براي تفأل زدن به فرزند نيكو باشد، همين طور هم احتمال دارد كه به صورت حقيقي صادر شده و ايشان پسري به نام حسين داشته است.

روايت أحمد بن أبي نصر بزنطي حاكي از آن است كه آن حضرت با يكي از كنيزانش ازدواج كرد و از او فرزندي داشت. وي به امام رضا (ع) عرض كرد: آيا مرد ميتواند با زني و با ام ولد پدر آن زن ازدواج كند؟

فرمود: منعي ندارد. احمد گفت: شنيده ام كه علي بن الحسين، سجاد (ع)، با دختر حسن بن علي و ام ولد پدر او ازدواج كرد، آيا اين خبر درست است؟ فرمود: چنين نيست، بلكه او با دختر امام حسن (ع) و ام ولد علي بن الحسين [علي اكبر] كه نزد شما كشته شد ازدواج كرد.

روشن است كه به كنيز هنگامي ام ولد گفته مي شود كه براي آقايش فرزند آورده باشد. بنابراين، اين روايت به صراحت بيان مي دارد كه علي اكبر كنيزي داشت كه از او صاحب فرزند شده بود.

در پرتو سخن امام صادق (ع) نيز در آن زيارتي كه از ابوحمزه ثمالي روايت شده است،


نيز يك حقيقت درخشان آشكار مي گردد و آن اين است كه علي اكبر زن و فرزند داشت، هر چند كه فرزندش فرزندي نداشته است. امام (ع) در آن روايت مي فرمايد:

درود خداوند بر تو و بر خاندانت و بر پدران و فرزندان و مادران نيكوكارت كه خداوند پليدي را از آنان برد و آنان را پاك كرد.

لفظ فرزندان كه در اينجا به صورت جمع آمده است، دلالت بر بيش از دو تن دارد. همان طور كه احتمال دارد فرزندان صلبي به طور خاص باشد، همين طور نيز احتمال دارد كه مقصود، هم آنها، و هم فرزندان آنها باشد. ولي اين احتمال دوم مردود است، چرا كه در عرف، لفظ فرزند به طور خاص بر فرزندان صلبي اطلاق مي شود.

دليل ديگر لفظ «و بر خاندان تو است» كه در متن زيارت آمده است؛ زيرا خاندان مرد نسل وي هستند و چنانچه نسلي نداشته باشد، به كار بردن اين لفظ درست نيست، و اين كه مي بينيم اين لفظ به وسيله امامي آگاه به همه ويژگي هاي بلاغي الفاظ به كار رفته است، خود قوي ترين دليل مي باشد. [3] .