اين سه برادر، مجمع بن عمرو جهني [1] ، عباد بن مهاجر بن ابي مهاجر جهني [2] و عقبة بن صلت جهني [3] بودند. اين سه بزرگوار در آبهاي جهينه (منازل جهينه) - بر سر راه مدينه به مكه به امام (ع) پيوستند و به خلاف بسياري ديگر از اعراب كه در منزلگاه زباله از اطراف

آن حضرت پراكنده شدند، اينان پايمردي كرده، با آن حضرت همراه ماندند؛ و چون روز دهم فرارسيد، در حضور ايشان جنگيدند تا كشته شدند.

[1] ر.ک: ابصار العين، ص 201. در کتاب تنقيح المقال (ج 3، ص 253) آمده است «سيره نويسان نوشته‏اند که وي از صحابه بود و در جنگهاي بدر و احد شرکت داشت. او در منزلگاههاي جهينه در اطراف مدينه سکونت داشت. هنگامي که حسين (ع) از مکه به سوي عراق مي‏رفت بر آنان گذر کرد و اين مرد از کساني بود که از حسين (ع) پيروي و او را همراهي کرد. تا آنکه در روز طف، در حضور آن حضرت جنگيد. پس از آنکه شمار بسياري از دشمن را کشت. از هر سوي به او حمله کردند و پس از پي کردن اسبش او را در ميدان نبرد کشتند.» ولي ديگر محققان ننوشته‏اند که او از صحابه بوده است. حتي محقق شوشتري در قاموس الرجال (ج 8، ص 674، شماره 6253) منکر اين مطلب گشته، مي‏نويسد: «چنانچه وي از صحابه مي‏بود، جزري که هر درست و نادرستي را آورده است به يقين از وي نيز ياد مي‏کرد.».

[2] ر.ک: ابصار العين، ص 201، تنقيح المقال، ج 2، ص 123. زنجاني در وسيلة الدارين (ص 162، شماره 87) مي‏نويسد: «در حمله نخست کشته شد». ولي در منابعي که او مطلب را از آنها نقل کرده است چيزي که تأييد کننده اين موضوع باشد يافت نشد.

[3] ر.ک: همان ص 201-202، در تنقيح المقال (ج 2، ص 254) آمده است «وي از رسول خدا (ص) رواياتي دارد». ولي ديگر محققان چنين مطلبي را ننوشته‏اند. بلکه محقق شوشتري در قاموس الرجال، ج 7، ص 220، زنجاني در وسيلة الدارين، ص 171، شماره 104 به نقل از صاحب کتاب الحوادث (شيخ محمد باقر) نوشته است. که او در حمله‏ي نخست به شهادت رسيد.