سـلمـان هـمراه پسرعمويش، زهير، در سال شصت هجري در سفر حجّ بود. پس از آنكه زهير در راه به امام (ع) گرويد و به آن حضرت پيوست، او نيز در شمار ياران آن حضرت در آمد.

سماوي به نقل از صاحب حدائق الورديه مي نويسد: سلمان در زمره كساني كه بعد از نماز ظـهـر كـشـتـه شـدند، به شهادت رسيد. [1] بنابراين، گويا او پيش از زهير كشته شده باشد.

[1] ابصار العين، ص 169، به نقل از حقائق الورديه، ص 12. شايد اين عبارت که مي گويد «گويا او پيش از زهير کشته شد» عبارت شيخ سماوي باشد.