طبري در ادامه نقل وقايع حمله نخست مي نويسد: «شمر بن ذي الجوشن حمله كرد و با نيزه بـه خـيـمـه ي حسين زد و فرياد بر آورد كه آتش بياوريد تا اين خانه را بر سر ساكنانش


ويـران كـنم! زنان شيون كردند و از خيمه گاه بيرون آمدند. امام حسين (ع) فرياد زد: اي پـسر ذي الجوشن، آيا آتش مي طلبي تا خانه ام را بر سر خاندانم به آتش بكشاني؟ خداوند تو را به آتش بسوزاند. سپس زهير بن قين همراه ده تن از يارانش حمله كرد و شمر بـن ذي الجـوشـن و يارانش را از خيمه ها باز پس راند تا از آنها دست برداشتند. آنان ابا عزّه ضبابي از ياران شمر را نيز از پاي در آوردند.» [1] .