بازگشت

غلامان حاضر در لشكر امام


شـمـار آن دسـتـه از يـاران امـام حسين (ع) كه در كربلا عنوان غلام داشتند به طور قطع و يقين طبق تصريح سماوي شانزده تن بوده است. چنان كه روشن است، اين كم ترين شمار مـي باشد؛ زيرا غلامان ديگري بوده اند كه نامشان در تاريخ نيامده است؛ و يا ديگراني بـوده انـد كـه سـرنـوشـتـشـان مـجـهـول مـانـده اسـت؛ مـانـنـد غـلام نـافـع بـن هلال جملي. [1] .

نام غلامان به اين شرح است.

1 ـ نصر بن ابي نيزر (رض). غلام علي (ع).

2 ـ سعد بن حرث (رض)، غلام علي (ع).

3 ـ اسلم بن عمرو (رض)، غلام حسين (ع).


4 ـ قارب بن عبداللّه دئلي، غلام حسين (ع).

5 ـ منجح بن سهم، غلام حسين (ع).

6 ـ حرث بن نبهان (رض)، غلام حمزه (ع).

7 ـ سعد (رض)، غلام عمرو بن خالد صيداوي (رض)؛

8 ـ شوذب (رض)، غلام شاكر.

9 ـ شبيب (رض) غلام حرث بن سريع همداني جابري.

10 ـ واضح ترك (رض) غلام حرث مذحجي سلماني.

11 ـ زاهر (رض) غلام عمرو بن حمق خزاعي. [2] .

12 ـ جون بن حوي (رض) غلام ابوذر (رض).

13 ـ سالم بن عمرو (رض) غلام بني المدينه.

14 ـ رافع بن عبداللّه (رض)، غلام اسلم (مسلم) بن كثير (رض).

15 ـ سالم (رض) غلام عامر بن مسلم عبدي (رض).

16 ـ عقبة بن سمعان (رض)، غلام رباب (رض). [3] .

17 ـ غلام تركي (رض)، غلام حر بن يزيد رياحي (رض)؛ [4] .


پاورقي

[1] ر.ک: ابـصـار العـيـن، ص 115. غـلام ديـگـري نـيز وجود داشته که متعلق به عـبدالرحمن بن عبدرب است. طبري به سندي که به او مي رسد داستان نوره کشيدن و مشک آلود کردن امام (ع) و پس از ايشان برير و عبدالرحمن را از زبان وي روايت کرده است... اين غـلام گـفت: چون مردم [لشکر امام (ع)] را ديدم که کشته شده اند، من از چنگ آنان گريختم و آنها را ترک گفتم (ر.ک: تاريخ الطبري، ج 3، ص 318).

[2] در زيـارت نـاحـيـه ي مقدسه با همين عنوان بر وي درود فرستاده شده است. ر.ک: بحار، ج 45، ص 72.

[3] بـرخـي از رجاليون با استناد به سلامي که در زيارت حسين (ع) (روز و شب اول رجب و نيمه شعبان) درباره ي وي آمده است، معتقدند که او در روز طف با امام (ع) شهيد شد (ر.ک: مـعـجـم رجـال الحـديـث، ج 11، ص 154، 7723، مـسـتـدرکـات عـلم رجال الحديث، ج 5، ص 248).

[4] ر.ک: مقتل الحسين (ع)، خوارزمي، ج 2، ص 11.