حجازيون، كوفيون و بصريون در سپاه امام حسين
سپاه امام حسين (ع) در كربلا از مردم سه شهر از بلاد اسلامي يعني، حجاز (مدينه منوره و آبهاي جُهينه)، كوفه و بصره تشكيل مي گرديد. مجموعه ي حجازيون طبق تحقيقات سماوي و ديـگر پژوهشهاي انجام شده [1] عبارت بودند از: بني هاشم و غلامانشان و نيز عبدالرحمن بن عبد رب انصاري خزرجي ـ از صحابه، جنادة بن كعب بن حرث انصاري و پـسرش عمرو بن جناده؛ جون، غلام ابي ذر غفاري؛ و سه تن ديگر كه از منطقه ي آبهاي جـهـينه به امام پيوستند و ايشان را همراهي كردند و در كربلا به شهادت رسيدند؛ يعني مجمع بن زياد جهني، عباد بن مهاجر جهني و عقبة بن صلت جهني.
شـمـار يـاران امام (ع) از اهل كوفه ـ مطابق تحقيق سماوي ـ همراه با غلامانشان به 68 تن بـالغ مـي شد؛ كه اكثريت سپاه امام (ع) را تشكيل مي دادند. شمار بصريون و غلامانشان نـيـز در سـپاه امام (ع) نه تن بود كه نامهايشان چنين است: [2] يزيد بن ثبيط عـبـدي (عـبـدقـيس) بصري
و دو پسرش به نامهاي عبداللّه و عبيداللّه؛ عامر بن مسلم عبدي بصري و غلامش سالم؛ سيف بن مالك عبدي بصري؛ ادهم بن اميه عبدي بصري؛ حجاج بن بدر تميمي بصري و قعنب بن عمر نمري بصري ـ خداوند از همه ي آنان خشنود باد.
پاورقي
[1] ر.ک: ابصار العين و وسيلة الدارين.
[2] ولي زنـجـانـي زنـدگـيـنامه شخص دهمي يعني شبيب بن عبداللّه نهشلي را نيز آورده و مـي گـويـد: شـيـخ طوسي در رجال، ص 74 نوشته است که شبيب بن عبداللّه بن نـهـشـلي بـصـري از يـاران امـام حـسـيـن (ع) بـود؛ و جـناب سيد محمدصادق بحرالعلوم در ذيـل سـخـن شـيـخ طـوسـي چـنـين نوشته است: سيره نويسان گفته اند که وي تابعي، و از يـاران امـيـرالمـؤمـنـيـن (ع) بود. او سپس به امام حسن (ع) و پس از آن به امام حسين (ع) پـيـوسـت و هـمـراه وي در کـربـلا، در حـمـله ي نـخـسـت شـهـيـد شـد. ابـوعـلي در رجال خويش مي نويسد: شبيب بن عبداللّه نهشلي از ياران امام حسين (ع) بود که در کربلا هـمراه وي کشته شد. در مناقب ابن شهر آشوب آمده است: از جمله ي اصحاب امام (ع) که در طف کـشـتـه شـدنـد شـبيب بن عبداللّه نهشلي بصري بود. در ذخيرة الدارين، ص 219 گويد: سـيـره نـويسان گفته اند. شبيب بن عبداللّه نهشلي تابعي و از اصحاب اميرالمؤمنين (ع) بـود. او در جـنـگ هـاي سه گانه ي حضرت با وي شرکت جست و پس از او، نخست به حسن بن عـلي (ع) و پـس از او بـه امـام حـسـيـن (ع) پـيـوسـت؛ و از اصحاب خاص آن حضرت بود. هـنـگامي که امام حسين (ع) از مدينه رهسپار مکه شد، با وي بيرون آمد و با آن حضرت بود تـا آنـکه به کربلا وارد شد. چون روز عاشورا فرا رسيد به جنگ رفت و در حمله ي نخست، هـمراه چند تن ديگر، پيش از ظهر به شهادت رسيد. طبق روايت ديگر در مبارزه تن به تن شـهـيـد شـد و اللّه اعـلم. در زيارت ناحيه ي آمده است: السلام علي شبيب بن عبداللّه نهشلي. (وسـيـلة الداريـن، 156 ـ 155، شـمـاره ي76؛ و ر.ک: مـسـتـدرکـات عـلم رجال الحديث، ج 4، ص 199).