زندگينامه وي در وقايع شب عاشورا گذشت.

سـمـاوي گـويـد: عـبـداللّه و عـبـدالرحـمن غفاري از اشراف و دليران كوفه و از طرفداران اهل بيت بودند. جدّشان، حرّاق، از ياران امـيـرمـؤمنان (ع) بود كه در جنگ هاي سه گانه حضرت شركت داشت. عبداللّه وعبدالرحمن نزد امام حسين (ع) به كربلا آمدند.


ابـومـخـنف گويد: چون ياران حسين ديدند كه تلفات آنها زياد شد و توان دفاع از خود و حـسـيـن را نـدارند، در كشته شدن در حضور حضرت از يكديگر پيشي گرفتند. عبداللّه و عـبـدالرحـمـن، پـسـران عروه ي غفاري آمدند و گفتند: درود بر تو اي ابا عبداللّه؛ دشمن ما را احـاطـه كرده است و ما دوست داريم كه در حضور شما بجنگيم، دشمن را از تو باز داريم و دفـاع كـنـيم. فرمود: آفرين بر شما دو تن. به من نزديك شويد. آنان به حضرت نزديك شـدنـد و در نـزديـكـي وي مـي جـنـگـيـدنـد. يـكـي شـان رجـز مـي خـوانـد و آن ديـگـري تكميل مي كرد؛ و مي گفتند: قبيله بني غفار از تيره ي خندف و بني نزار، به خوبي دانسته انـد،

كه مـا، گـروه كافران را با تيغ تيز و شمشير بران سركوب مي كنيم!

اي مردم از نـسل پاكان با شمشيرهاي «مشرفي» و نيزه هاي تيز دفاع كنيد.

آن دو پيوسته جنگيدند تا به شهادت رسيدند.

سروي گويد: عبداللّه در حمله ي نخست و عبدالرحمن در مبارزه كشته شد. ديگري گفته است: تحقيقات نشان مي دهد كه هر دو در مبارزه كشته شدند. [1] .

در زيـارت نـاحـيـه ي مـقـدسـه بـر آن دو چـنين درود فرستاده شده است:«سلام بر عبداللّه و عبدالرحمن، پسران عروة بن حرّاق غفاري». [2] .