سـمـاوي گـويـد: وي عـمـار بـن ابـي سلامة بن عبداللّه بن عمران بن راس بن دالان، ابو سلامه دالاني و بني دالان تيره اي از همدان است.

ابـو سـلامـه از صـحـابـه بود و آن طور كه كلبي و ابن حجر [1] نوشته اند مـحـضـر رسـول خـدا(ص) را درك كـرده بـود. طـبري گويد: او از ياران امام علي (ع) و از مـجـاهـدان ركاب وي در جنگ هاي سه گانه اش بود. همو است كه هنگام حركت از ذي قار به بصره از اميرالمؤمنين (ع) پرسيد: يا اميرالمؤمنين چون به آنان رسيدي چه خواهي كرد؟


حـضـرت فـرمـود: آنـان را بـه سـوي خداوند و فرمانبرداري او فرا مي خوانم، و اگر نپذيرفتند با آنان مي جنگم.

ابـو سـلامـه ـ در بـخـشـي از سـخـنـش ـ گفت: در اين صورت بر دعوت كننده خداوند چيره نخواهد گشت.

ابـن حـجـر گـويـد: او در كـربلا نزد امام حسين (ع) آمد و همراهش كشته شد. [2] صاحب حدائق و سروي نوشته اند: او در حمله نخست، همراه كسان ديگر از اصحاب امام (ع) كشته شد. [3] .

بـلاذري گـويد: عمار بن ابي سلامه دالاني تلاش كرد كه عبيداللّه زياد را در لشكرش در نـخـيـله بـكـشد ولي موفق نشد، آنگاه مخفي شد و سپس به حسين پيوست و همراهش كشته شد. [4] .

در راه كربلا عمار به يكي از پاسگاههاي بزرگ ابن زياد برخورد كرد.

مـرحوم مقرم به نقل از كتاب الاكليل همداني گويد: عبيداللّه بن زياد زجر بن قيس جعفي را در رأس پـانـصـد سـوار در پـاسـگـاهـي گـمـارد و بـه او فـرمـان داد كـه بـر پل صراط بايستد و كساني را كه از كوفه به سوي حسين مي روند باز دارد. چون عامر بن ابي سلامة بن عبداللّه بن عرار دالاني بر او گذشت گفت: مي دانم قصد كجا داري، باز گرد!

عامر به او و يارانش حمله كرد و آنان را شكست داد و رفت؛ و هيچ كس از آنان اميد نداشتند كه بـتـوانـنـد بـه وي نـزديـك شـونـد. او بـه كربلا رسيد و به حسين (ع) پيوست تا آنكه هـمـراهـش كـشـتـه شـد. او در جـنـگ هاي اميرمؤمنان علي بن ابي طالب (ع) نيز شركت جسته بود. [5] .


در زيـارت نـاحـيـه مـقـدسـه بر وي چنين درود فرستاده شده است: سلام بر عامر بن ابي سلامه همداني. [6] .