سماوي گويد: «اين سه تن از اصحاب اميرمؤمنان (ع) و از مجاهداني بودند كه در جنگ هاي ايـشـان شـركت داشتند، سپس با امام حسن (ع) همراه شدند و آنگاه در كوفه ماندند. آنان در جنگها به ويژه صفين نامي دارند. هنگامي كه امام حسين (ع) وارد كربلا شد شبانه خود را به او رساندند و در حضورش به شهادت رسيدند...» [1] .

زنـجـانـي گـويـد: «ابـو عـلي در رجـالش گـويـد: قـاسط بن عبداللّه بن زهير بن حارث تغلبي از ياران اميرمؤمنان (ع) بود. نصر بن مزاحم منقري كوفي در كتاب صفين گويد: عـلي (ع) هـنگام بستن پرچم براي قبايل، بزرگ هر قبيله را به فرماندهي و رياست آنان مي گـمـاشـت. عبداللّه بن عبدالمطلب را فرمانده قريش، اسد و كنانه ساخت. بر كنده حجر بـن عـدي،

بـربـكـر بـصـره حـصـيـن بـن منذر، بر تميم بصره احنف بن قيس و قاسط بن عبداللّه بن زهير بن حرث تغلبي و بر حنظله ي بصره اعين بن ضبيع و كردوس بن عبداللّه بن زهير تغلبي را فرمانده ساخت [2] ... [3] .

در زيـارت نـاحيه ي مقدسه تنها بر قاسط و برادرش درود فرستاده شده و از مقسط نام برده نشده است: سلام بر قاسط و كردوس پسران زهير تغلبي. [4] .

[1] ابصار العين، ص 200.

[2] مـانـنـد ايـن روايـت با اندکي تفاوت در کتاب وقعة صفين نصر بن مزاحم منقري وجـود دارد ولي نـام قـاسـط و کـردوس در آن بـه چشم نمي خورد (ر. ک: وقعة صفين، ص 204 ـ 206).بـنـابـرايـن شـايـد زنـجـانـي آن را از جـايـي ديـگـر نقل کرده است.

[3] وسيلة الدارين، ص 183 ـ 184، شماره 130 و 133.

[4] بـحـار الانـوار ج 101، ص 273، در آنجا آمده است: سلام بر قاسط و کرش، پـسـران زهـيـر تـغلبي که کرش اشتباه روشن نساخ است. نيز در بحار، ج 45، ص 71، پـسـران ظـهـيـر آمـده اسـت کـه تـصحيف روشن زهير و ناشي از اين است که طاء را مانند زاء تلفظ کرده است.