سـمـاوي گـويـد: جـابـر قهرماني شجاع بود، صاحب حدائق گويد: در كربلا همراه حسين حـاضـر شـد و در ركـاب ايـشـان بـه شهادت رسيد. وي پيش از ظهر و در حمله نخست كشته شد. [1] .

زنـجـانـي گـويـد: مامقاني در رجال خويش گفته است كه وي از قبيله تيم و مردي دلير و انـديـشـمـنـد بـود. ذهبي در التجريد گويد: وي جابربن حجاج بن عبداللّه بن رئاب ابن نـعـمـان بـن سـنـان بـن عـبـيـد بـن عـدي غـلام عـامـر بـن نـهـشـل تـيـمي از بني تيم اللّه بن ثعلبه است. صاحب حدائق گويد: جابر از قهرمانان دليـر كـوفـه بـود و از مـسلم بن عقيل پيروي مي كرد. پس از آنكه مردم دست از ياري مسلم برداشتند و او دستگير شد، جابر در ميان قبيله اش پنهان شد و چون شنيد كه امام حسين (ع) بـه كـربـلا آمده است همراه عمر سعد از كوفه بيرون آمد و پيش از شروع جنگ فرصتي يـافـت و نـزد حـسـيـن (ع) آمـد و بـر او سـلام كرد. آنگاه همراه ايشان تا روز عاشورا ماند. هـنـگـامـي كـه جـنـگ در گـرفت به حضور امام حسين (ع) رسيد و آنقدر جنگيد تا كشته شد. رضوان خداوند بر او باد. [2] .