امـام بـاقـر(ع) فـرمـود: حـسـيـن بـن عـلي (ع) پـيـش از آنكه كشته شود به يارانش گفت: رسـول خـدا(ص) فـرمود: پسرم، تو به عراق رانده خواهي شد؛ و آن سرزميني است كه در آنـجا پيامبران و اوصياي پيامبران به هم رسيدند. به آنجا زمين عمورا گفته مي شود. تو در آن سرزمين به شهادت مي رسي و گروهي از يارانت نيز به همراه تو به شهادت مي رسند. آنان درد آهن را احساس نمي كنند و اين آيه را تلاوت فرمود: «قلنا يا نار كوني بـردا و سـلامـا عـلي ابـراهيم» [1] (گفتيم: اي آتش بر ابراهيم سرد و سلامت باش.) جنگ بر تو و بر آنان سرد و سلامت است. «پس مژده باد شما را! به خدا سوگند اگر ما را بكشند ما بر پيامبرمان وارد مي شويم...» [2] .

نيز از آن حضرت نقل شده است كه امام حسين (ع) به يارانش فرمود:

«مـژده بـاد شـمـا را بـه بـهـشت! به خدا سوگند پس از آنچه براي ما رخ دهد، آنقدر كه خداوند بخواهد درنگ مي كنيم. آنگاه خداوند ما و شما را بيرون مي آورد تا قائم ما پيروز شـود و از سـتـمـكـاران انـتـقـام بـگـيـرد! و مـن و شـمـا آنـان را در غـل و زنـجـيـر و شـكـنـجـه هـاي گـونـاگـون مـي بـيـنـيـم.» بـه وي گـفـتـنـد: اي فـرزنـد رسـول خـدا قـائم شـما كيست؟ «فرمود: نسل هفتم فرزندم محمد بن علي الباقر، و او حجة بن الحـسـن علي بن محمد بن علي بن موسي بن جعفر بن محمد بن علي فرزند من است. او كسي اسـت كـه بـراي مـدتـي طـولانـي غـايـب مـي شـود. آنـگـاه ظـهـور مـي كـنـد و زمـيـن را از عدل و داد پر مي كند، همان گونه كه از ستم و بيداد پر شده است...» [3] .

[1] انبياء (21)، آيه 69.

[2] الخـرائج و الجـرانـح، ج 2، ص 848 ـ 850، ش 63. ايـن روايـت شـريـفـه از زبان امام حسين (ع) تتمه مهمي دارد که به اخبار عالم رجعت مربوط مي شود. خوب است که خواننده گرامي به آنجا مراجعه کند و از آن غفلت نورزد؛ و ر. ک: بحار، ج 44، ص 80، شماره 6.

[3] مـقـتل الحسين، مقرم، به نقل از اثبات الرجعه؛ و ر. ک: اثبات الهداة، ج 3، ص 569، بـاب 32، فـصـل 44، شـمـاره 681، بـه نقل از اثبات الرجعه، فضل بن شاذان، معجم احاديث المهدي، ج 3، ص 181 ـ 182، شماره 704.