چـادرهـاي كـاروان حسيني، به فرمان امام (ع)، در مكان پاكيزه اي كه آثار آن تا به امروز بـاقـي اسـت، بـر پا گرديد. امام (ع) در جايي دور از آب اقامت گزيد كه به وسيله ي يك سـلسـله بـلنـدي و پـشـتـه احـاطـه مـي شـد. ايـن بـلنـدي هـا از شـمـال شـرقـي، مـتـصـل بـه مـحـل بـاب السـدره در شـمـال آغـاز مـي شـد و تا محل باب زينبي در سوي غرب ادامه مي يافت. سپس به سوي محل باب قبله از سوي جنوب فرود مي آمد؛ و اين بلندي هاي نزديك به هم يك نيمدايره را بـراي بـيـنـنـده تـشـكـيـل مـي داد؛ و دسـتـه گـل رسـول خـدا (ص) در ايـن دايـره ي هـلالي شكل محاصره گرديد. [1] .

پس از آنكه چادرهاي حسين (ع) و خانواده و فرزندانش بر پا شد، خويشاوندان آن حضرت چـادرهـاشـان را در پيرامون آن بر پا كردند؛ [2] ؛ و پس از آن چادرهاي اصحاب برپا شد.

سيد محمد حسن كليدار بر اين باور است كه اردوگاه حسيني در همان محلي كه بار و بنه شـان را پـايـين آوردند نبود. بلكه در جايي دورتر و در نزديكي درمانگاه حسيني كنوني قـرار داشت. وي در اين باره به طرحهاي جنگي آن روزگار استناد مي كند كه ميان طرفين جنگ دسـت كـم دو مـيـل فاصله بوده است؛ چون در عمليات جنگي براي اسب تازي و ديگر كارها بـه چـنـين مسافتي نياز مي باشد. همين طور چادرها بايد دور از تيررس دشمن و تيرهايي كـه مـيان طرفين مبادله مي شود، نصب مي گشت. او همچنين براي اثبات ديدگاه خويش به چند شاهد تاريخي استناد مي كند. [3] .

شيخ باقر شريف قرشي اين ديدگاه را مردود دانسته، مي گويد: گمان قوي بر اين است كـه اردوگـاه حـسـيني، در جاي كنوني يا اندكي دورتر از آن بوده است؛ زيرا انبوه سپاه امـوي كه به جنگ حسين (ع) آمده بود، جز اردوگاه كوچكي در پيش روي نداشت: اردوگاهي كـه


امـام (ع) از آن بـه خـانـواده يـاد مـي كـند. بنابراين نيروهاي طرفين با هم برابري نداشت تا ميان آنها به فاصله اي دو ميلي يا بيش تر نياز باشد.

سـپـاه امـوي اردوگاه حسين را در محاصره گرفت، به طوري كه وقتي عمر سعد تير آغاز جـنـگ را پـرتـاب كـرد و تـيـرانـدازان لشـكـرش آغـاز بـه تيراندازي كردند، هيچ كس در اردوگـاه امـام (ع) نبود، مگر اينكه تيري به او اصابت كرده حتي چادر برخي زنان پاره شـد. چـنانچه فاصله زياد مي بود، به زنان اهل بيت تير اصابت نمي كرد. مؤيد سخن ما ايـنـكـه وقـتـي امام حسين (ع) در ميان سپاه اموي سخنراني كرد، زنان با شنيدن صداي وي بـه گـريـه افـتـادنـد، در حـالي كه اگر فاصله زياد مي بود، صداي حضرت به آنان نـمـي رسـيـد. البـتـه دلايل بسيار ديگري نيز وجود دارد كه اردوگاه حسين در جاي كنوني بوده است. [4] .