بازگشت

نينوا


ياقوت حموي گويد: «و در سواد كوفه ناحيه اي است كه به آن نينوي گفته مي شود؛ و كربلا كه حسين بن علي (ع) در آن جا كشته شد، بخشي از آن است.» [1] .


اسـتـاد دكـتـر مـصـطـفـي جواد گويد: «استاد فرد هوفر ferd hofer پنداشته است كه اسـتـرابون، جغرافي دان يوناني ـ متولد نيمه هاي سده ي نخست پيش از ميلاد ـ در كتابش به نـام «مـا بـيـن النـهـريـن: آشـوريه و بابل و كلديه» به جز نينواي شمالي، از نينواي ديـگـري يـاد كـرده اسـت. اگـر گـمـان وي درسـت بـاشد، مقصود از نينواي مذكور، نينواي جنوبي است كه بر ساحل نهر علقمي واقع بود.» [2] .

طبري در تـوصـيـف حـركـت كـاروان حـسـيـنـي از مـنـزلگـاه قـصـر بـنـي مـقـاتـل به سوي نينوا ـ مقصودش كربلا است ـ مي گويد: امام حسين (ع) چون شب را به صـبـح آورد، فرود آمد و نماز صبح گزارد و با شتاب سوار شد و همراه يارانش به سمت چـپ مي راند و مي خواست كه آنان را پراكنده سازد. باز حر بن يزيد مي آمد و آنان را باز پـس مـي زد و حـسـين نيز او را باز پس مي زد. هنگامي كه حر با شدت هر چه تمام آنان را بـه سـوي كـوفـه بـاز پـس زد از فـرمـانـش امـتـنـاع كـردنـد و طرفين به دفع يكديگر پرداختند. آنان پيوسته در حركت بودند تا به نينوا، جايي كه حسين (ع) در آن فرود آمد، رسيدند. [3] .


پاورقي

[1] همان، ج 5، ص 239.

[2] موسوعة العتبات المقدسه، ج 8، ص 32.

[3] تاريخ الطبري، ج 4، ص 308.