بازگشت

سعيد بن عبدالله حنفي


تا آن جا كه ما جست وجو كرديم، مكان پيوستن اين شهيد به امام نيز مشخص نيست. تنها سماوي در اين باره نوشته است: «سپس مسلم همراه با نامه اي وي را نزد حسين (ع) فرستاد؛ و او با آن حضرت ماند تا همراهش كشته شد.» [1] از اين عبارت زمان فرستادن وي از سوي مسلم دانسته نمي شود. آيا پس از فرستادن عابس بن ابي شبيب شاكري يا اندكي پس از وي يا با فاصله ي زماني زياد؟ از اين رو اقوي اين است كه وي در مكه به امام (ع) پيوست. اما يك احتمال ديگر نيز باقي مي ماند و آن اين است كه پس از خروج امام (ع) از مكه و در راه به آن حضرت پيوسته باشد.

اين شهيد از والامقام ترين شهيدان طف است و زندگي نامه ي او در جانبازان حماسه عاشورا. [2] .


براي وي همين فضيلت و شرافت بس كه - علاوه بر افتخار شهادت - در زيارت ناحيه ي مقدسه به طور مفصل بر وي درود فرستاده شده و از وي ستايش به عمل آمده است:

«سلام بر سعيد بن عبدالله حنفي كه وقتي حسين (ع) به او اجازه ي بازگشت داد گفت: به خدا سوگند، از تو دست نخواهيم كشيد تا خداوند بداند كه ما در غيبت رسول خدا (ص) حق شما را رعايت كرده ايم. به خدا سوگند، اگر بدانم كه مرا مي كشند و باز زنده مي كنند، سپس مرا مي سوزانند و خاكسترم را به باد مي دهند؛ و اين كار هفتاد بار با من انجام مي شود، از شما جدا نخواهم شد تا آن كه در ركاب شما جان بسپارم. چرا كه تنها براي يك بار مي ميرم و يا كشته مي شوم، اما پس از آن به كرامتي ابدي دست مي يابم.

تو مرگ خويش را ديدار كردي و امامت را ياري دادي؛ و در سراي جاويد از پروردگارت كرامت ديدي، خداوند ما را همراه شما با شهيدان محشور گرداند و هم صحبتي با شما را در اعلا عليين روزي ما سازد.» [3] .


پاورقي

[1] ابصارالعين، ص 217.

[2] جانبازان حماسه عاشورا.

[3] البحار، ج 45، ص 70، ج 101، ص 272.