تا آن جا كه ما جست وجو كرديم، در كتاب هاي تاريخي به جايي كه ايشان به كاروان حسيني پيوستند، اشاره اي نشده است. نه در ميان كساني كه در مكه به امام پيوستند نامي


از وي آمده است و نه در كربلا. بنابراين احتمال مي رود كه وي در راه مكه به كربلا به امام (ع) پيوسته باشد. از همين رو از وي با احتياط ياد كرده ايم.

محقق سماوي گويد: «سويد شيخي شريف و عابد بود و نماز بسيار مي گزارد، او مردي شجاع و جنگ آزموده بود. آن طوري كه طبري و داودي از او ياد كرده اند...» [1] .

آخرين باقيماندگان اصحاب حسين (ع) (به جز بني هاشم) بشر بن عمرو حضرمي و سويد بن عمرو بن ابي المطاع بودند. «سيره نويسان گفته اند: پس از كشته شدن بشر حضرمي، سويد پيش رفت و آن قدر جنگيد كه از شدت جراحت بي رمق شد و با صورت بر زمين افتاد. دشمنان گمان كردند كه او كشته شده است. پس از آنكه حسين (ع) كشته شد و از مردم شنيد كه مي گويند حسين كشته شد، اندكي بهبودي در خود احساس كرد. شمشيرش را از او گرفته بودند و او با كاردي كه پنهان كرده بود، ساعتي با آنان جنگيد. پس وي را محاصره كردند و عروة بن بكار تغلبي و زيد بن ورقاء جهني او را به قتل رساندند.» [2] .