نمازي گويد: «علامه ي مامقاني گويد: وي زاهر بن عمر اسلمي كندي از اصحاب بيعت شجره است. او از پيامبر (ص) روايت كرد و در حديبيه و خيبر شركت جست. به نوشته ي عمو سيره نويسان او از ياران عمرو بن حمق خزاعي بود. گفته اند: او پهلواني كارآزموده، شجاع، دوستدار اهل بيت و پرآوازه بود. در سال شصت حج گزارد. در آن جا با حسين (ع) ديدار كرد و به ايشان پيوست. وي تا حضور در كربلا با آن حضرت همراه بود و در حضور وي به شهادت رسيد.» [1] .

اما سماوي درباره ي صحابي بودن وي چيزي نگفته ولي نويسد: زاهر بن عمرو كندي: زاهر پهلواني كارآزموده، شجاع، پرآوازه، دوستدار اهل بيت و مشهور بود. سيره نويسان گفته اند: هنگام قيام عمرو بن حمق بر ضد زياد، زاهر نيز با وي قيام كرد؛ و در رفتار و گفتار پيرو او بود. چون معاويه در طلب عمرو برآمد، زاهر را نيز با او طلبيد. عمرو را كشت ولي زاهر گريخت. او در سال شصت حج گزارد. در آن جا با حسين ديدار كرد و به ايشان پيوست. وي تا حضور در كربلا با آن حضرت همراه بود. سروي گويد: در حمله ي نخست كشته شد. [2] .

در زيارت ناحيه ي مقدسه بر وي چنين درود فرستاده شده است: «السلام علي زاهر مولي عمرو بن حمق خزاعي» [3] .

چنانچه مفهوم عبارت «در سال شصت حج گزارد» اين باشد كه او حج را به پايان برد، در اين صورت زاهر، پس از خروج امام از مكه و در يكي از منزلگاه هاي ميان راه به ايشان پيوست. اما اگر مفهومش اين باشد كه به قصد انجام اعمال حج به مكه آمد و در آنجا با امام (ع) ديدار كرد و همراه و ملازم ركاب حضرت شد، در اين صورت او از كساني به شمار مي آيد كه در مكه به امام (ع) پيوست و همراه وي از شهر بيرون رفت و حج خويش را به پايان نرساند.